Otóż w świetle nowelizacji przepisów Kodeksu postępowania karnego dokonanej 1 lipca 2015 r. nowe brzmienie art. 393 § 3 k.p.k. dopuszczalne jest posługiwanie się takimi dowodami prywatnymi, jak np. dźwięk lub obraz utrwalony na nośnikach elektronicznych, tj. na taśmie magnetofonowej, płytach CD, DVD. Polki Po godzinach Rozmowy po godzinach Rozmowy kulturalne napisał/a: ~gość 2016-08-07 14:14 Aby pobrać plik, skopiuj CAŁY link i wklej w pole adresu przeglądarki: cytuj odpowiedz
Warto pamiętać, że dobrze przygotowany wniosek o stwierdzenie zasiedzenia ma bardzo duże znaczenie dla powodzenia sprawy. Źle przygotowany wniosek może spowodować, że: – przegrasz sprawę, bo nie wskażesz właściwych dowodów lub zgłosisz je za późno, – przegrasz sprawę, bo źle określisz to co chcesz zasiedzieć,
Jak wygrać sprawę?Badania wariografem… Czy to dobry pomysł?Jak wygrać sprawę? Dopuszczalność w praktyce dowodu z badania wariografem w toku postępowania karnego jest kwestią bardzo kontrowersyjną. Badania wariografem… Czy to dobry pomysł? Za zgodą osoby badanej biegły może również zastosować środki techniczne mające na celu kontrolę nieświadomych reakcji organizmu tej osoby. Artykuł 171, w którym zawarte są między innymi następujące zastrzeżenia: niedopuszczalne jest wpływanie na wypowiedzi osoby przesłuchiwanej za pomocą przymusu lub groźby bezprawnej, niedopuszczalne jest stosowanie hipnozy albo środków chemicznych lub technicznych wpływających na procesy psychiczne osoby przesłuchiwanej. osobie przesłuchiwanej należy umożliwić swobodne wypowiedzenie jeżeli osoba przesłuchiwana nie ukończyła 15 lat, czynności z jej udziałem powinny być, w miarę możliwości, przeprowadzone w obecności przedstawiciela ustawowego lub faktycznego opiekuna, chyba że dobro postępowania stoi temu na przeszkodzie. Jak wygrać sprawę? Wariograf to nie zawsze dobry pomysł. Są inne dowody, dzięki którym możesz wygrać sprawę. To co ważne – przesłuchiwany musi wyrazić zgodę na takie środki techniczne. Pamiętaj, iż badanie wariografem jest możliwe tylko w stosunku do osób, co do których jeszcze nie wiadomo, czy będą, czy też nie będą podejmowane dalsze działania. Test na wariografie ma więc zweryfikować status procesowy danej osoby – nie może ona być ani podejrzanym, ani oskarżonym. Zakładając, że podejrzany wyrazi zgodę na badanie wariografem (w przeciwnym razie jest to niemożliwe), może on wziąć udział w „eksperymencie” wariograficznym. Wszystko zależy od Twojej sytuacji i okoliczności w sprawie, jednakże pamiętaj – jeśli chcesz wygrać sprawę, musisz się zaangażować. Wnioski dowodowe mogą być różne. Dla przykładu: świadkowie, dokumentacja medyczna, eksperyment, wniosek o dostarczenie bilingów połączeń, wyciągów z konta. Przeczytaj więcej: Adwokat sprawa karna🕙🕙🕙
Jak wygrać sprawę o Alimenty Adwokat radzi . Należy mieć plan… Dlatego często ze swoimi klientami spotykamy się i analizujemy krok po kroku, co zrobić. Wtedy ustalamy plan A i plan B. Niewątpliwie nie są to proste sprawy, dlatego wymagają dużego zaangażowania z obu stron. Postanowienie o zabezpieczeniu – Sąd Najwyższy
Znęca się – pojęcie to oznacza zadawanie cierpień, które mają na celu udręczenie pokrzywdzonego. Ze swej istoty pojęcie to zawiera również element intensywności, częstotliwości i trwałości tych działań. Zazwyczaj znęcanie się polega na działaniu wielokrotnym. Sąd może jednak uznać za przestępstwo znęcania się także działanie jednorazowe ale o dużej dotkliwości. Umyślność z zamiarem bezpośrednim – przestępstwo znęcanie się może być popełnione jedynie w formie bezpośredniego zamiaru udręczenia drugiej osoby i wywołania u niej cierpień fizycznych lub psychicznych. Sprawca więc nie tylko godzi się na taki skutek, ale do takiego skutku dąży swoim działaniem. Sprawca prawdopodobnie będzie bronił się twierdząc, że celem jego działań nie było znęcanie się nad osobą najbliższą, a jedynie troska o zachowanie rodziny, o właściwe wychowanie itp. Należy jednak zawsze pamiętać, że takie cele można realizować stosując zupełnie inne środki i nie kosztem osoby pokrzywdzonej. Działanie lub zaniechanie – znęcanie się może przybierać formy działania, jak bicie, poniżanie, ubliżanie, popychanie, szarpanie, wyzywanie, a także zaniechania, jak głodzenie czy nieudzielanie pomocy. W każdym z tych przypadków mamy do czynienia z zachowaniem, które może kwalifikować się do odpowiedzialności karnej za znęcanie się. Trwałość – znęcanie się jest zazwyczaj przestępstwem trwałym, czyli polega na utrzymywaniu niezgodnego z prawem stanu rzeczy. Ważne jest w tym wypadku, iż termin przedawnienia tego przestępstwa zaczyna biec od jego zakończenia, czyli przykładowo od momentu kiedy sprawca przestał, z jakichkolwiek przyczyn, znęcać się nad ofiarą. Jednocześnie prawomocny wyrok powoduje, iż przykładowo jeżeli osoba skazana na karę pozbawienia wolności w zawieszeniu wraca do domu i zaczyna znów znęcać się nad żoną, dzieckiem, czy inną osobą, popełnia nowe przestępstwo. Przewaga sprawcy nad ofiarą – podkreśla się, że pojęcie znęcania się zawiera w sobie założenie, iż sprawca posiada przewagę nad swoją ofiarą, której ta nie może się przeciwstawić, albo może to zrobić jedynie w niewielkim stopniu. Co do zasady nie ma więc możliwości uznania, że przykładowo w sytuacji gdy dwoje małżonków wzajemnie się wyzywa, popycha, bije i poniża, to oboje zostaną skazani za znęcanie się nad osobą najbliższą. Znęca się fizycznie lub psychicznie – znęcanie może polegać na zadawaniu fizycznych dolegliwości (bicie, popychanie, szarpanie, zadawanie bólu), jak i zadawaniu dolegliwości psychicznych (znieważanie, zmuszanie do określonych zachowań, grożenie, niszczenie mienia, zakłócanie snu). WAŻNE! Znęcanie się psychiczne nie jest przestępstwem mniejszej wagi. Masz prawo do życia w wolności od strachu, poniżenia, wymuszeń. Jeśli czujesz, że ktoś stosuje wobec Ciebie przemoc psychiczną nie ignoruj tego. Twoje milczenie może zostać odebrane jako przyzwolenie. Art. 207 kodeksu karnego § znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy albo nad małoletnim lub osobą nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. §2. Jeżeli czyn określony w §1 połączony jest ze stosowaniem szczególnego okrucieństwa, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. §3. Jeżeli następstwem czynu określonego w §1 lub 2 jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.
Składając wniosek o zasiedzenie nieruchomości, wzór najlepiej skonsultuj z adwokatem, który pomoże Ci zebrać dowody na zasiedzenie nieruchomości. Jak wygrać sprawę o zasiedzenie? Trzeba udokumentować (odpowiednimi pismami, fotografiami, zeznaniami świadków) posiadanie samoistne, które jest podstawą do stwierdzenia zasiedzenia. Kiedy może dojść do znęcania się?Sprawa o znęcanie? Przygotuj się!Znęcanie się a niewinność – Czyli czym jest zasada domniemania niewinnościZnęcanie się – Co ustala sąd?Znęcanie się – Jakie dowody w sprawie?Wszyscy się kłócą – nie wszyscy idą do sąduZnęcanie się – O czym musisz pamiętaćZnęcanie się – Jak brzmi przepis?Nie wszystkie cierpienia są znęcaniem Sprawa sądowa – art. 207 § Czy zostanę skazany za znęcanie się nad żoną? To w pierwszej kolejności przeprowadza postępowanie dowodowe, a następnie wydaje wyrok. W przypadku braku dowodów, sąd wyda wyrok o uniewinnieniu: „W świetle zgromadzonego materiału dowodowego brak było podstaw do przypisania oskarżonemu winy i sprawstwa zarzuconego aktem oskarżenia występku znęcania się.” W praktyce rzadko to się zdarza. Zeznania żony to też dowód. Kiedy może dojść do znęcania się?Do znęcania się mamy do czynienia w kilku przypadkach: lżenia, wyszydzania, upokarzania, znieważania, straszenia, czy gróźb bezprawnych samo odczucie pokrzywdzonego nie jest wystarczające! Znaczenie ma również ocena ustaleniu, że mamy do czynienia ze znęcaniem, rozstrzygają więc społecznie akceptowane wartości wyrażające się w normach etycznych i zdarza się dość często, że Sąd jednak skazuje oskarżonego. Dlatego istotne jest, aby walczyć o swoje. Potrzebujesz pomocy? -> Kontakt ✅Sprawa o znęcanie? Przygotuj się!Wyjaśnienia oskarżonego są bardzo ważne! Dlatego do rozprawy należy starannie się tym miejscu trzeba zaznaczyć, że znęcanie się jest jednak zachowaniem intencjonalnym, które wymaga umyślności w formie zamiaru bezpośredniego sprawcy (wyrok SN z dnia 21 X 1999 r., V KKN 580/97, Orz. Prok. i Pr. 2000, nr 2).Na jakiej podstawie Sąd może uniewinnić? Czym jest znęcanie? Czy pokrzywdzona często była prowodyrem kłótni? Czy używała wobec oskarżonego wulgarnych słów?Samo nieporozumienie to nie powód do oskarżenia. Sąd będzie badał sytuację rodzinną Sądu jest ocena wyjaśnień oskarżonego. Tu pojawia się pytanie: czy Sąd uwierzy w jego zeznania? Zdarza się bowiem, że sądy uznają strony. Małżonkowie mają często różne spojrzenie na świat, a co za tym idzie, odmienne koncepcje na małżeństwo, np. w obszarze finansowym i wychowywania CIĘ NA KANAŁ YOUTUBE – ZOBACZ FILMIK – CO ZROBIŁA ŻONA ??? – FILMIKZnęcanie się a niewinność – Czyli czym jest zasada domniemania niewinnościSąd winien kierować się naczelną w prawie karnym procesowym zasadą domniemania niewinności. To oskarżyciel musi udowodnić winę. Tak, materialny ciężar dowodu winy spoczywa na oskarżycielu, który ponosi także ryzyko ewentualnego się – Co ustala sąd?Kto był wyłącznym prowodyrem kłótni?Sąd winien ustalić, czy podczas awantur dochodziło między stronami do wyzwisk i wzajemnych obelg. Nie sposób jednak zakwalifikować takiego zachowania jako czynu z art. 207 § w szczególności, gdyż działania małżonków był wskazać, że „za znęcanie się nie można uznać zachowania się sprawcy, które nie powoduje u ofiary poważnego cierpienia moralnego, ani w sytuacji, gdy między osobą oskarżonym a pokrzywdzoną dochodzi do wzajemnego znęcania się” (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 lutego 2003 r. – IV KKN 312/99, wyrok Sądu Najwyższego – Izba Wojskowa z dnia 13 września 2005 r., sygn. akt WA 24/05).Ponadto Sąd powinien ustalić, czy oskarżony miał jakąś przewagę nad się, jak pomagam -> Moja osobista historia – Kontakt 🏛Znęcanie się – Jakie dowody w sprawie?Zwróćmy uwagę na kolejne istotne elementy. Czy byli naoczni świadkowie zachowania, które nosiłoby cechy fizycznego czy psychicznego znęcania się nad pokrzywdzoną? Jakie są dowody w sprawie? Czy są świadkowie? Jakie jest ich pokrewieństwo? Należy szczegółowo przeanalizować zeznania świadków i ustalić, czy w zeznaniach można doszukać się nagannych zachowań oskarżonego wobec się kłócą – nie wszyscy idą do sąduIdąc za ciosem, postawmy kolejne pytania. Co pokazuje analiza zeznań pokrzywdzonej? Jakie podłoże miały awantury pomiędzy małżonkami w czasie trwania ich małżeństwa? Czy zeznania świadczą o zachowaniu wymaganym do przypisania oskarżonemu znamion przestępstwa z art. 207 § 1 Czy materiał dowodowy dostarczył wystarczających podstaw do oskarżenia? Czy pokrzywdzona czuła się dręczona przez własnego męża?Ważne nadto, by Sąd uznał, że twierdzenia pokrzywdzonej nie dają jednoznacznej i rzetelnej podstawy, by móc skazać oskarżonego. Aby wygrać sprawę, Sąd musi uznać, iż pogłębiający się między małżonkami konflikt nie nosił znamiona fizycznego i psychicznego znęcania się oskarżonego nad ważny artykuł – art. 2 § zasada prawdy materialnej wprowadza w procesie karnym wymóg opierania wszelkich rozstrzygnięć na zgodnych z prawdą ustaleniach faktycznych, przez które rozumie się ustalenia udowodnione, czyli takie, gdy w świetle przeprowadzonych dowodów fakt przeciwny dowodzonemu jest niemożliwy lub wysoce nieprawdopodobny. Obowiązek udowodnienia odnosić należy jednak tylko do ustaleń niekorzystnych dla oskarżonego, jako że on sam korzysta z domniemania niewinności (art. 5 § 1 a nie dające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na jego korzyść (art. 5 § 2 jest taka – ludzie się kłócą. Po obu stronach konfliktu skumulowane są różne negatywne emocje – ale należy ustalić, czy takie zachowania wypełniają znamiona występku z art. 207 § 1 się – O czym musisz pamiętaćOpracowanie strategii procesowej jest niezwykle ważne – dokonując oceny wiarygodności wyjaśnień, Sąd nie może mieć wątpliwości. Analiza zeznań nie należy do łatwych rzeczy. Niekiedy należy wskazać Sądowi na powiązania rodzinne z pokrzywdzoną np. okazało się, że świadkowie umniejszali jej rolę w uwierzy w zeznania na tyle, na ile mają one odzwierciedlenie w ustalonym stanie – art. 5 § 2 nakazujący rozstrzyganie wątpliwości na korzyść oskarżonego. Dlatego w przypadku wątpliwości, Sąd winien uniewinnić od popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 207 § 1 z obowiązującą w polskim prawie karnym procesową zasadą domniemania niewinności winę należy udowodnić, a nie tylko i wyłącznie uprawdopodobnić. W tej kwestii jednoznacznie wypowiedział się Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 24 lutego 1999 r., V KKN 362/97, w którym stwierdził, że: „istota domniemania niewinności sprowadza się jak wiadomo do tego, że oskarżony jest w procesie karnym niewinny, a „przeciwne” musi mu być udowodnione, przy czym związana ściśle z domniemaniem niewinności zasada in dubio pro reo w art. 5 § 2 nakazuje rozstrzygać niedające się usunąć wątpliwości na korzyść oskarżonego. Oznacza to, że udowodnienie winy oskarżonemu musi być całkowite, pewne, wolne od jakichkolwiek wątpliwości”.Szukasz dobrego adwokata? Sprawdź, dlaczego warto nas wybrać -> Opinie klientów o kancelarii ⭐⭐⭐⭐⭐ 5/5Znęcanie się – Jak brzmi przepis?Według przepisu z art. 207 § 1 karze podlega ten, kto znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy albo nad małoletnim lub osobą nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub judykaturze i doktrynie podkreśla się, że pojęcie „znęca się” należy interpretować w dużym stopniu wszystkie cierpienia są znęcaniem Oczywiście każdą sytuacje należy rozpatrywać indywidualnie. Zadawanie cierpień moralnych, dokuczanie, lub wyrządzanie innej przykrości, bez względu na rodzaj pobudek, nie będzie stanowiło „znęcania się”. Należy krok po kroku ustalić strategie procesową, by Sąd nie miał wątpliwości, że zachowanie oskarżonego nie przybierało postaci znęcania psychicznego i fizycznego nad również:Żona założyła Niebieską KartęZ poważaniem,Adwokat Marta Wnuk Jeżeli chcesz skorzystać z pomocy prawnej, zapraszam Cię do kontaktu: tel.: +48691512933 e-mail: kontakt@ Do przestępstwa w tym zakresie dochodzi zarówno w przypadku uderzenia drugiej osoby, jak i w każdej innej sytuacji związanej z kontaktem fizycznym, który jest dla niej kłopotliwy lub obraźliwy. Przykładowo, naruszeniem nietykalności cielesnej będzie: Potrącenie, Popchnięcie, Oplucie, Pocałowanie, Pociągnięcie za włosy,
Przejdź do zawartościHOMEKIM JESTEŚMY?CZYM SIĘ ZAJMUJEMY?AKTUALNOŚCIKONTAKTZnęcanie się nad zwierzętami a kodeks karny – podstawowe informacje W ostatnim czasie bardzo dużo mówi się o tzw. przestępstwie znęcania nad zwierzętami. Zostało ono wyrażone przez ustawodawcę w art. 35 ust. 1a ustawy o ochronie zwierząt. Na wstępie wspomnieć trzeba, że obowiązująca w tym zakresie regulacja jest przestarzała i nie przystaje do obecnych realiów. Linia orzecznicza Sądów wymierzających kary za znęcanie się nad zwierzętami nie jest niestety jednolita. Mamy więc do czynienia z sytuacją, gdy w przypadku analogicznego zachowania sprawcy jeden Sąd wyda wyrok uniewinniający a inny skazujący. Mając powyższe na uwadze postuluje się nie tylko przeprowadzenie nowelizacji ustawy, ale przede wszystkim napisanie jej od tego artykułu dowiesz się: Znęcanie się nad zwierzętami – kodeks karnyKara za znęcanie się nad zwierzętami – większa świadomość społecznaLinia orzeczniczaZwierzę zwierzęciu nierówneGdzie zgłosić znęcanie się nad zwierzętami?Błędy popełniane przez wolontariuszyZnęcanie się nad zwierzętami – jak najlepiej zgłosić sprawę?Znęcanie się nad zwierzętami – kodeks karnyJako znęcanie na zwierzętami ustawa określa zadawanie im bólu lub cierpienia albo świadome dopuszczanie do tego. Jednocześnie w dalszej części przepis wskazuje kilkanaście zachowań stanowiących przykłady znęcania się na zwierzętami. Są to na przykład:bicie zwierzęcia przedmiotami twardymi i ostrymi;złośliwe straszenie lub drażnienie zwierząt;obcowanie płciowe ze zwierzęciem (zoofilia);utrzymywanie zwierząt w niewłaściwych warunkach bytowania;niedostarczanie zwierzęciu odpowiedniego pokarmu lub wody przez okres wykraczający poza minimalne potrzeby właściwe dla gatunku. Znęcanie nad zwierzętami jest przestępstwem zagrożonym karą pozbawienia wolności do lat 3, zaś w typie kwalifikowanym ze szczególnym okrucieństwem od 3 miesięcy do lat 5. Kara za znęcanie się nad zwierzętami – większa świadomość społecznaO ile jeszcze kilka lat temu w przypadku uznania winy oskarżonego wyroki oscylowały w dolnych granicach ustawowego zagrożenia, o tyle w ostatnim czasie częściej wymierza się kary pozbawienia wolności. Dzieje się tak wskutek zwiększenia się społecznej świadomości oraz powszechniejszemu napiętnowaniu tego typu zachowań. Co bardzo słuszne, kary te dotyczą nie tylko znęcania nad psami czy kotami, ale również innymi zwierzętami (np., różne ryby, płazy i gady). W ostatnim czasie na przykład, bardzo głośna okazała się sprawa znęcania nad orzeczniczaLinia orzecznicza wydaje się zgodna ze społecznymi oczekiwaniami. Należy jednak podkreślić, że w toku stosowania prawa pojawiają się pewne rozbieżności w ocenie zgłoszonej sprawy. Obecnie ugruntowane są dwie linie z nich dla przypisania przestępstwa wymaga tzw. winy umyślnej i bezpośredniego zamiaru. Zamiar badać należy jednak przez pryzmat czynności sprawcy prowadzącej do wyrządzenia krzywdy, a nie samej chęci wyrządzenia krzywdy. Innymi słowy liczy się to, że ktoś specjalnie trzyma psa na 50-centymetrowym łańcuchu z kolczatką, a nie to, że w ten sposób chce temu psu wyrządzić krzywdę. Taka interpretacja przepisu pozwala na skuteczniejsze ściganie natomiast linia orzecznicza skupia się bardziej na samym zamiarze wyrządzenia zwierzęciu krzywdy, zadania mu bólu i cierpienia. Wróćmy więc do przykładu krótkiego łańcucha i kolczatki. Sąd wyznający drugi pogląd będzie badał, czy sprawca wiążąc psa na takiej uwięzi faktycznie miał na celu zadanie zwierzęciu bólu i cierpienia. Wykazanie, że celu takiego nie było wiązać się powinno z adwokata z Poznania z zakresu prawa karnego?Zwierzę zwierzęciu nierówne?Kwestia znęcania nad zwierzęciem jest sprawą bardzo delikatną. Często oceniana jest przez pryzmat tego jaką rolę pełni dany gatunek w otoczeniu człowieka. W przypadku uboju bydła, świń czy też drobiu przyjęte są pewne przemysłowe standardy. Nie traktuje się ich najczęściej jako czegoś niedopuszczalnego, a wręcz przeciwnie – są uznawane jako nieodzowny element funkcjonowania produkcji zwierzęcej. Z kolei gdyby te same metody zastosować wobec psa czy kota, oczywistą reakcją większości obserwatorów będzie zdecydowany sprzeciw. Działanie takie może być przedmiotem zainteresowania organów zgłosić znęcanie się nad zwierzętami?Z reguły zawiadomienia o przestępstwach popełnionych na zwierzętach składane są przez organizacje społeczne. Ich statutowym celem jest ochrona praw zwierząt. Wówczas wchodzą one w rolę oskarżyciela posiłkowego w postępowaniu toczącym się przed trzeba, że zdarzają się sytuacje, iż wskutek błędów wolontariuszy tychże podmiotów osoby faktycznie winne mogą uniknąć kary. Dzieje się tak niestety dosyć często. Bardzo często wolontariusze nie czekają na decyzję właściwego organu w przedmiocie odebrania zwierzęcia. Wolontariusze zatrzymują zwierzę, a następnie przekazują je do tzw. domu tymczasowego. W tym momencie znika wszelki ślad po zwierzęciu. Stosunkowo często spotyka się sytuację, że w czasie rozprawy przed sądem wolontariusze organizacji odmawiają wskazania gdzie znajduje się odebrane przez nie w ramach interwencji popełniane przez wolontariuszyJeden z Sądów musiał ocenić sprawę, gdzie świadkowie ze strony organizacji broniącej praw zwierząt podawali nieprawdę co do stanu zdrowia zwierzęcia w chwili interwencji. Naginali oni i tak niekorzystne dla oskarżonego fakty. Ostatecznie wskutek ich działania sprawca został uniewinniony. Przyczynił się do tego fakt, że informacje przez nie podawane były ewidentnie nieprawdziwe. Wolontariusze podawali nieprawdę nawet co do okoliczności, przy których obecni byli interweniujący wraz z nimi policjanci (którzy również zostali przesłuchani).Taka postawa (niestety bardzo częsta) przedstawicieli organizacji tylko pomaga sprawcom. Samych zaś, działających na rzecz dobra zwierzęcia wolontariuszy naraża na odpowiedzialność karną za składanie fałszywych zeznań. Jest to kara surowsza niż za znęcanie się nad zwierzętami. Ukrycie psa uniemożliwiło przeprowadzenie jego badania dla ustalenia czy doszło do poprawy jego stanu po odebraniu go trzeba, że często dla wykazania znęcania się nad zwierzęciem konieczne jest zbadanie zwierzęcia. Dokonuje tego biegły powołany przez Sąd. Tymczasem działania polegające na ukryciu zwierzęcia z ominięciem obowiązujących procedur takie badanie uniemożliwiają. Skutkiem tego jest uniewinnienie często popełniany jest również na etapie zmiany fazy postępowania karnego – z postępowania przygotowawczego na postępowanie przed sądem. Wówczas osoba uprawniona do reprezentacji organizacji winna do chwili rozpoczęcia przewodu sądowego złożyć oświadczenie, że będzie działać w charakterze oskarżyciela posiłkowego. Składając to oświadczenie należałoby również wykazać swoje umocowanie do działania w imieniu organizacji. Znęcanie się nad zwierzętami – jak najlepiej zgłosić sprawę?W tym miejscu przestrzec należy osoby podejmujące się interwencji w ramach działań fundacji/stowarzyszeń przed działaniami nietransparentnymi. Lepszym rozwiązaniem z punktu widzenia później toczącego się postępowania karnego wydaje się być zaczekanie na funkcjonariuszy Policji. Uciekania się do podstępu albo gróźb celem zabrania zwierząt znęcającemu się nad nimi właścicielowi nie jest dobrym rozwiązaniem. Takie działania mogą skutkować postawieniem zarzutów popełniania czynów zagrożonych karami znacznie wyższymi niż, te grożące za znęcanie nad zwierzęciem. Standardowo w takich sytuacjach zależnie od sposobu zachowania się wolontariuszy postawione mogą być zarzuty tzw. kradzieży rozbójniczej albo nawet rozboju. Czasami zachowania te kwalifikowane są jako na uwadze pozytywną rolę ww. organizacji w budowaniu świadomości społecznej, a także zwalczaniu przestępczości związanej w czynami popełnionymi na zwierzętach, unikać należy wskazanych zachowań. Z pewnością nie wpływają one pozytywnie na ogólnospołeczny odbiór i mogą podważać wiarygodność osób zaangażowanych w ich działania, co utrudnia późniejsze skazanie osób, których przestępne działania stanowią przedmiot zainteresowania stoi na stanowisku, że organizacje zajmujące się ochroną praw zwierząt są niezbędne dla skutecznego egzekwowania prawa i wykrywania przestępstw na zwierzętach, jednakże, aby dobrze wypełniać te cele winny przestrzegać zasad transparentności i działać w granicach obowiązującego prawa. Wszelkie działania noszące znamiona przestępstwa nie tylko podważają zaufanie do nich, ale przede wszystkim w wielu przypadkach pozwalają uniknąć sprawcom przestępstw na zwierzętach odpowiedzialności karnej. Polecamy udać się do naszej kancelarii prawnej, w której udzielimy Państwu profesjonalnej pomocy prawnej w zakresie prawa karnego. Ukończył Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W latach 2013- 2015 odbył aplikację adwokacką organizowaną przez Okręgową Radę Adwokacką w względu na zainteresowania prywatne zajmuje się sprawami z zakresu ochrony środowiska i prawa rolnego. Prywatnie interesuje się myślistwem oraz wędkarstwem muchowym. Dowiedz się więcej! Podobne wpisy 1 komenarz Piotr 14 lutego 2021 w 09:46- OdpowiedzW jaki sposób i w jakim trybie zgłosić stosowanie przemocy wobec dzikich zwierząt, udokumentowane przez samego sprawcę zdjęciami umieszczonymi w internecie ?
Niebieska Karta. Kobiety coraz częściej traktują Niebieską Kartę jako narzędzie do walki z byłym partnerem. Tak, Niebieska Karta jest niestety wykorzystywana w konflikcie. Kobiety czasem nie zdają sobie sprawy z tego, jak bardzo mogą sobie zaszkodzić. Chcąc wygrać sprawę rozwodową, żony bardzo często zakładają Niebieską Kartę. Przemoc psychiczna stanowi problem nie tylko natury prawnej i psychologicznej, ale przede wszystkim moralnej. Pozostawione po niej ślady na ludzkiej psychice są zdecydowanie trudniejsze do wyleczenia niż rany na ciele. Tego typu przemoc w żadnym wypadku nie może być akceptowana, a jej ofiary powinny jak najszybciej zakończyć koszmar rozgrywający się za zamkniętymi drzwiami oraz dochodzić swoich praw na drodze sądowej. W jaki sposób udowodnić tego typu znęcanie? O tym powiemy w poniższym artykule. Znęcanie psychiczne – jak rozpoznać? Przemoc psychiczna jest wyjątkowo trudnym do rozwiązania problemem, ponieważ wkrada się w relacje międzyludzkie niepostrzeżenie i często osoby, które jej doświadczają, nie zdają sobie z tego sprawy. Ma to miejsce dopiero po upływie określonego czasu, kiedy sposób zachowania jednego członka rodziny względem pozostałych staje się coraz bardziej agresywny. Kiedy dochodzi do częstych awantur, krzyków, podczas których padają wulgaryzmy, wyzwiska oraz innego rodzaju złe zachowania, których wcześniej nie było. Przemoc psychiczna w rodzinie to coraz częstszy problem, analizuje go np. i uważana jest za znacznie gorszą formę krzywdzenia drugiego człowieka, niż przemoc fizyczna. Psychiczne dręczenie małżonka czy dziecka zostawia ślad na psychice na całe życie. Traumatyczne przeżycia związane ze złym traktowaniem przekładają się relacje z ludźmi oraz na sposób postrzegania samego siebie. Osoby o słabszej psychice często targają się na swoje życie, gdyż doprowadzone są do granic wytrzymałości. Najczęstszą formą przemocy psychicznej jest stosowanie wobec drugiej osoby wulgaryzmów, ale występuje również pod postacią: wyzwisk, świadomego upokarzania, ciągłego krytykowania i wytykania błędów, sprawowania stałej kontroli, wymagania całkowitego podporządkowania i posłuszeństwa, sprawiania przykrości, gróźb, zastraszania, awanturowania się, niszczenia domowych przedmiotów, wypędzania z domu, pozbawiania poczucia bezpieczeństwa, zmuszania do myślenia o sobie w najgorszych kategoriach. Ofiary przemocy psychicznej wpędzane są w poczucie winy. Oprawca zawsze wini innych za swoje zachowanie. Poprzez zniekształcony obraz samych siebie poszkodowanym spada pewność siebie i zaniżona zostaje ich samoocena. Stają się zależni od swoich partnerów, którzy wmawiają im, że są słabi i nie dadzą sobie bez nich rady. Z czasem ofiary przejmują taką retorykę i myślą o sobie w najgorszych kategoriach, dlatego nie podejmują żadnych działań mogących pomóc im raz na zawsze uwolnić się od osoby, która ich krzywdzi. Przemoc psychiczna – jak udowodnić? W przeciwieństwie do przemocy fizycznej tą bardzo trudno udowodnić ze względu na brak widocznych śladów. Dlatego też, aby wygrać w sądzie sprawę o dręczenie psychiczne, trzeba samemu zostawić tego ślad. Wsparcie najbliższego otoczenia jest bardzo ważne, ale często niewystarczające. Sąd zwykle nie traktuje jako decydujących zeznań rodziców czy przyjaciół osoby poszkodowanej. Stąd tak ważne jest zgłoszenie się po profesjonalną pomoc. Wszelkiego rodzaju przejawy przemocy psychicznej należy zgłosić do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej, na policję lub zadzwonić na Niebieską Linię i założyć kartę. W tych instytucjach zostanie trwały ślad i dowód na to, że w danej rodzinie dochodziło do przemocy, a jej skala była tak silna, że jej ofiary zmuszone były do szukania pomocy z zewnątrz. Warto zgłosić się również do psychologa, który również może zostać powołany na świadka i zeznać, do jakiego stanu psychicznego została doprowadzona osoba poszkodowana. Ogromnym asem w rękawie będzie także pomoc prawnika, który nie tylko poradzi, w jaki sposób uzyskać dowody na znęcanie psychiczne, co będzie ogromnym wsparciem na sali sądowej. Jest to szczególnie ważne w przypadku osób, które takiego rodzaju przemocy doświadczały przez lata i nie potrafią się same bronić. Pierwszym krokiem do uwolnienia się z toksycznej relacji jest uświadomienie sobie, że nie możemy pozwalać się źle traktować, dawać się poniżać i wpędzać w poczucie beznadziejności. Kiedy już zbierzemy się na odwagę, aby powiedzieć zdecydowane DOŚĆ, nie możemy puścić w niepamięć wszystkich upokorzeń, jakich doświadczyliśmy a osobę odpowiedzialną za naszą złą kondycję psychiczną, należy pociągnąć do odpowiedzialności. Previous StoryPomoc frankowiczom – jak wybrać kancelarię prawną ...Next StoryPrawa kredytobiorcy, chwilówkobiorcy, które warto znać?
Upewnij się, że Twoje dziecko lub nastolatek rozumie, na czym polega znęcanie się nad dzieckiem prowadzenie regularnych rozmów. Wyjaśnij im, jak wygląda nieodpowiednie zachowanie, w zależności od ich wieku i pozwól im zgłaszać wszystko, co sprawia, że czują się niekomfortowo, nawet jeśli robi to bliski przyjaciel.
Art. 6 ust. 2 ustawy o ochronie zwierząt określa, że znęcaniem nad zwierzętami jest zadawanie im bólu lub cierpienia albo świadome dopuszczanie do tego. W dalszej części przepis ten, posługując się zwrotem „a w szczególności” wskazuje 19 punktów (niektóre uchylone), stanowiących przykłady znęcania nad zwierzętami. Są pośród nich zarówno działania, jak np. bicie zwierzęcia przedmiotami twardymi i ostrymi, złośliwe straszenie lub drażnienie zwierząt, obcowanie płciowe ze zwierzęciem (zoofilia), jak i zaniechania – utrzymywanie zwierząt w niewłaściwych warunkach bytowania czy utrzymywanie zwierzęcia bez odpowiedniego pokarmu lub wody przez okres wykraczający poza minimalne potrzeby właściwe dla gatunku. Znęcanie nad zwierzętami jest przestępstwem zagrożonym karą pozbawienia wolności do lat. 3, zaś w typie kwalifikowanym ze szczególnym okrucieństwem od 3 miesięcy do lat 5. Czytaj: Obrończyni praw karpi wschodzącą gwiazdą prawa >> Motywacja sprawcy i jej znaczenie dla bytu przestępstwa Popularną linią obrony osób oskarżonych o to przestępstwo jest wskazywanie na brak woli wyrządzenia zwierzęciu krzywdy. Stan faktyczny wówczas wygląda tak, że co prawda nie budzi wątpliwości, że zwierzę doznało negatywnych konsekwencji określonego zachowania człowieka, jednak ten wskazuje, że nie było to jego intencją. Czy wówczas wypełnione zostają znamiona przestępstwa znęcania nad zwierzętami? Czy taka osoba, która przykładowo zostawiała swojego psa na całe dnie bez dostępu do jedzenia i wody, tak, że w efekcie zwierzę było wychudzone, osłabione i przestraszone – podlega odpowiedzialności karnej, w sytuacji, gdy powodem takiego zachowania były jej częste wyjazdy, nie zaś chęć wyrządzenia krzywdy zwierzęciu? Czy sprzedawca żywych karpi w okresie przedświątecznym, który zapakował żywą rybę do worka foliowego bez wody, nie dlatego, że chciał, by cierpiała, ale dlatego, że życzył sobie tego klient – będzie odpowiadał za przestępstwo znęcania nad zwierzętami? Czy osoba, wykorzystująca konie do przewożenia turystów i eksploatująca je ponad miarę – będzie zagrożona odpowiedzialnością karną z art. 35 ust. 1a uoz, jeśli powodem tej eksploracji nie była chęć wyrządzenia zwierzętom krzywdy, a wykonywanie swojej rutynowej pracy za pomocą tych zwierząt? SN: niedźwiedź Mago cierpiał, niezależnie od intencji Sąd Najwyższy stoi jednoznacznie na stanowisku, że do wystąpienia przestępstwa znęcania nad zwierzętami nie jest konieczne dążenie sprawcy wprost do zadania zwierzęciu cierpienia. W swoich wyrokach stwierdził, że co prawda przestępstwo znęcania nad zwierzętami w swojej konstrukcji wymaga zaistnienia po stronie sprawcy winy umyślnej w zamiarze bezpośrednim, jednak tenże zamiar badać należy w odniesieniu do samej czynności sprawczej, nie zaś do woli sprawcy zadania bólu lub cierpienia zwierzęciu. Ta dość nieoczywista z pozoru konstrukcja zdecydowanie poszerza ochronę zwierząt przed znęcaniem, jednak wciąż spotyka się z niewłaściwym rozumieniem. Często organy ścigania lub sądy poprzestają tylko na wskazaniu, że elementem koniecznym tego przestępstwa jest zamiar bezpośredni, pomijając okoliczności, w których powinien zostać on stwierdzony. Sąd Najwyższy już prawie 10 lat temu dokonał wykładni przepisów uoz w zakresie rozumienia strony podmiotowej znęcania nad zwierzętami. W głośnej wówczas sprawie dotyczącej złego traktowania niedźwiedzia o imieniu Mago w jednym z najsłynniejszych ogrodów zoologicznych w Polsce, wskazał wyraźnie, że „znęcaniem się jest (…) każde z wymienionych w art. 6 ust. 2 ustawy sposobów bezpośredniego postępowania w stosunku do zwierzęcia, które muszą być objęte zamiarem bezpośrednim sprawcy, zamiar odnosi się więc do samej czynności sprawczej, a nie do spowodowania cierpień lub bólu” (Wyrok Sądu Najwyższego z 2009 r., V KK 187/09, LEX nr 553896). SN swoje stanowisko motywuje tym, że ból lub cierpienie zwierzęcia mają charakter zobiektywizowany i ich rzeczywisty byt jest niezależny od tego, czy sprawca wprost do nich dążył. Przedmiotem ochrony ustawowej jest bowiem ochrona zwierząt przed cierpieniem i bólem, zaś na ich doznanie nie ma w praktyce wpływu motywacja sprawca. SN wskazuje tym samym, że rozumienie zamiaru sprawcy należy wpisać w szerszy kontekst, biorąc pod uwagę istotę i cel ustawy o ochronie zwierząt. Cel ten z kolei określony jest, w art. 5 uoz, w postaci zasady humanitarnego traktowania każdego zwierzęcia, przez które należy rozumieć traktowanie uwzględniające potrzeby zwierzęcia, zapewniające mu opiekę i ochronę. Zamiar bezpośredni dotyczy czynności sprawczej W przywołanym wyżej wyroku, SN wskazuje na jeszcze jedną, ciekawą kwestię. A mianowicie, przestrzega przed stosowaniem w sprawach o znęcanie nad zwierzętami zbyt uproszczonych analogii do spraw z art. 207 Kodeksu karnego – przestępstw znęcania nad osobą najbliższą. O ile bowiem w warstwie semantycznej istnieją zasadnicze podobieństwa i zakładać należy, że racjonalny ustawodawca posłużył się świadomie tą samą nazwą przestępstwa w uoz, co w art. 207 KK, to dla prawidłowego rozumienia różnic między nimi, należy czyny te odnieść do szerszego kontekstu aktów prawnych, w których zostały opisane. Jak wskazuje SN: „Znęcanie się nad ludźmi oraz znęcanie się nad zwierzętami obejmuje, bowiem, zasadniczo różne zakresy czynów. Wskazać należy, iż znęcanie się nad ludźmi to tylko jedna z kilku kategorii umyślnego wyrządzania krzywd, obok np. pozbawienia wolności czy uszkodzenia ciała. Natomiast kategoria znęcania się nad zwierzętami obejmuje wszystkie, poza nieuzasadnionym zabijaniem, przypadki ich krzywdzenia czy złego traktowania, które ustawodawca uznał za karalne”. Z tego wyroku wynika, że dla bytu przestępstwa znęcania nad zwierzętami nie jest konieczna wola sprawcy nakierowana bezpośrednio na chęć wyrządzenia krzywdy zwierzęciu, lecz jedynie wola dokonania określonego zachowania wobec zwierzęcia, np. niekarmienia lub zamykania w ciasnym ciemnym pomieszczeniu. Zatem dla ustalenia zamiaru bezpośredniego nie jest niezbędne dążenie sprawcy do zadania cierpienia zwierzęciu. Wyrok ws. karpi - nie chciał, ale znęcał się Powyższy wyrok często zostaje jednak przywoływany w sposób nader pobieżny i wobec tego zrozumiany wręcz odwrotnie - jako potwierdzenie potrzeby każdorazowego badania, czy sprawca działał w zamiarze bezpośrednim wyrządzenia zwierzęciu krzywdy. Na wypaczenie istoty wyroku w sprawie niedźwiedzia Mago, Sąd Najwyższy zwrócił uwagę w niedawnym orzeczeniu z dnia II KK 281/16, LEX nr 2237277. Sprawa dotyczyła znęcania nad karpiami podczas ich sprzedaży, przede wszystkim poprzez pakowanie żywych ryb do worków foliowych bez wody i przetrzymywanie ich na ladzie sklepowej bez wody. SN nie tylko powtórzył wyżej zaprezentowaną wykładnię z 2009 r., ale i wyraził swoje niedowierzanie, że sądy nadal oceniają przestępstwo znęcania nad zwierzętami poprzez pryzmat tego, czy sprawca naprawdę chciał spowodować cierpienie zwierzęcia. W tej sprawie linia obrony oskarżonych, którzy pakowali żywe ryby do worków bez wody opierała się na tym, że robili to na życzenie klienta, nie zaś z powodu chęci zadania zwierzętom cierpienia. SN wyraźnie zakwestionował taką argumentację, wskazując, że „każdy sprzedawca winien mieć wpływ na sposób pakowania żywych ryb w przypadku ich sprzedaży. Znęcaniem jest nie tylko zadawanie, ale również dopuszczenie do zadawania bólu lub cierpień zwierzętom”. Sprawdź: Europejska konwencja o ochronie zwierząt hodowlanych i gospodarskich. Strasburg. >> Odmienne orzeczenia, mimo linii SN Tymczasem, w czerwcu 2018 r. Sąd Okręgowy w Poznaniu rozpoznając sprawę znęcania nad psami, polegającego na niekarmieniu zwierząt i doprowadzeniu ich do stanu „zagłodzenia”, podtrzymał wyrok uniewinniający oskarżonych. Wychodząc z założenia, że do zaistnienia przestępstwa znęcania nad zwierzętami konieczne jest ustalenie złej woli sprawcy, uznał, że nie można przypisać winy osobie, która co prawda dopuściła się niewłaściwego postępowania wobec swoich zwierząt, ale tego nie chciała. W tym miejscu warto przywołać fragment wyroku, o którym mowa powyżej: „Na podstawie prawidłowo ocenionego materiału dowodowego, Sąd Rejonowy prawidłowo wykluczył, aby oskarżone mogły celowo zadawać psom jakiekolwiek cierpienia (…)” (Wyrok Sądu Okręgowego w Poznaniu z r., IV Ka 479/18, LEX nr 2528837). Zobacz linię orzeczniczą w LEX: Strona podmiotowa przestępstwa znęcania nad zwierzętami - rozumienie zamiaru bezpośredniego sprawcy > Potrzeba zmian w prawie Zapadło wiele wyroków, opartych na podobnych założeniach. Te rozbieżności, pomimo wyraźnego stanowiska Sądu Najwyższego, są wskazaniem, że przyjęta konstrukcja przestępstwa znęcania nad zwierzętami wzbudza zbyt duże wątpliwości i wymaga zmian. Wskazywała na to już Fundacja Czarna Owca Pana Kota w swoim raporcie z 2016 r., zatytułowanym „Jak Polacy znęcają się nad zwierzętami”. Przywołuje tam szereg spraw umorzonych na etapie postępowań przygotowawczych, właśnie z przyczyn stwierdzenia, że dany czyn nie wypełnia znamion przestępstwa z uwagi na brak jednoznacznego zamiaru sprawcy w zakresie wyrządzenia zwierzęciu krzywdy. Raport postuluje wprowadzenie zmian w prawie, które pozwolą na zdywersyfikowanie przestępstw przeciwko zwierzętom, popełnianych w zamiarze bezpośrednim i ewentualnym. Według Fundacji przyczyniłoby się to wówczas do skuteczniejszego ścigania i karania sprawców przestępstw przeciwko zwierzętom. Warto odnotować w tym miejscu, że do przywołanego już wyżej wyroku SN z , została sporządzona glosa, której autor dopuszcza w aktualnym stanie prawnym możliwość popełnienia przestępstwa znęcania nad zwierzętami w zamiarze ewentualnym. Jest to jednak pogląd dość odosobniony (opublikowany: LEX/ Na koniec trzeba podkreślić, że najczęściej stronami pokrzywdzonymi w sprawach z zakresu przestępstw z uoz są organizacje społeczne, których statutowym celem jest ochrona zwierząt. Takie uprawnienie gwarantuje im art. 39 ustawy o ochronie zwierząt. Przepisy powinny zatem być tak skonstruowane, żeby podmioty te miały realną szansę ich rozumienia i zabiegania o ich egzekwowanie. Nie można bowiem stracić z pola widzenia istoty ustawy o ochronie zwierząt, którą powinno być możliwie szerokie zapewnienie zwierzętom bezpiecznego życia, wolnego od bólu i cierpienia. Zwierzę bowiem to przede wszystkim istota żyjąca, której należy się poszanowanie i opieka, o czym wprost mówi art. 1 uoz.
Gdzie jest granica między niewiernością a znęcaniem psychicznym? Często zdarza się, że sprawa nie jest z tych „typowych”, nie dochodzi do znęcania fizycznego a znęcanie psychiczne przybiera formę… kłopotliwą dla pokrzywdzonej lub pokrzywdzonego. Ocena takiej sprawy w oderwaniu od stanu faktycznego, może być krzywdząca dla
Jak wygrać sprawę? Dopuszczalność w praktyce dowodu z badania wariografem w toku postępowania karnego jest kwestią bardzo kontrowersyjną. Badania wariografem… Czy to dobry pomysł? Za zgodą osoby badanej biegły może również zastosować środki techniczne mające na celu kontrolę nieświadomych reakcji organizmu tej osoby. Artykuł 171, w którym zawarte są między innymi następujące zastrzeżenia: niedopuszczalne jest wpływanie na wypowiedzi osoby przesłuchiwanej za pomocą przymusu lub groźby bezprawnej, niedopuszczalne jest stosowanie hipnozy albo środków chemicznych lub technicznych wpływających na procesy psychiczne osoby przesłuchiwanej. osobie przesłuchiwanej należy umożliwić swobodne wypowiedzenie jeżeli osoba przesłuchiwana nie ukończyła 15 lat, czynności z jej udziałem powinny być, w miarę możliwości, przeprowadzone w obecności przedstawiciela ustawowego lub faktycznego…
W obecnym materiale poświęcimy miejsce na nowy rodzaj oszustwa, tj. oszustwo na pocztę głosową. Jest to kolejny sprytny sposób, w którym cyberoszuści kradną pieniądze niczego nieświadomych ludzi. Dlatego opiszemy jak wygląda oszustwo na pocztę głosową oraz co zrobić, aby odzyskać utracone w wyniku działań przestępców Problem znęcania się coraz częściej pojawia się na sądowej wokandzie. Nasze społeczeństwo staje się bardziej świadomie swoich praw, przez co znęcanie przestaje być tematem tabu. W kodeksie karnym, przestępstwo to zagrożone jest karą do 5 lat pozbawienia wolności, jednak w przypadku znęcania się ze szczególnym okrucieństwem, kara może sięgnąć nawet dziesięciu lat. Jeśli zaś w wyniku znęcania, osoba pokrzywdzona targnie się na własne życie – przestępstwo to zagrożone jest karą od 2 do 12 lat pozbawienia wolności. Renata Skowronek-Kiesio z Robert Ofiara Kancelaria Adwokacka Zgłoszenie znęcania się w odpowiedniej instytucji to początek drogi ku normalnemu funkcjonowaniu rodziny, czy osób żyjących w konkubinacie. Czym jest znęcanie się? Pojęcie znęcania jest pojęciem bardzo ogólnym a katalog form, w jakich można go dokonywać jest niezwykle szeroki. Podstawowy podział obejmuje znęcanie fizyczne i psychiczne. To pierwsze polega przede wszystkim na ciągłym zadawaniu cierpień fizycznych, np. biciu, szarpaniu, kopaniu. Zadawanie cierpień psychicznych natomiast, to poniżanie, ośmieszanie, zmuszanie do określonych zachowań bądź zakazywanie ich, grożenie, niszczenie mienia, zakłócanie czyjegoś spokoju, snu, ciszy. Emocjonalne i psychiczne dręczenie nie jest przestępstwem mniejszej wagi niż np. nieustanne bicie. Nie należy obawiać się traktowania przez sąd znęcania psychicznego jako przestępstwa o niskiej szkodliwości z powodu braku cierpień fizycznych. Wbrew pozorom, na znęcanie nie będą składać się same czynności, ale też zaniechania. Przykładem może być głodzenie dziecka, bądź brak wymaganej opieki nad starszym, schorowanym człowiekiem. Jakimi cechami musi charakteryzować się zachowanie, aby uznać je za znęcanie? Aby uznać określone zachowanie za znęcanie się nad kimś, zachowanie to musi być powtarzalne, bądź rozciągnięte w czasie. Pojedynczy akt przemocy co do zasady nie wypełnia przesłanek przestępstwa znęcania. Jednokrotne uderzenie małżonka przez drugiego małżonka nie będzie zakwalifikowane jako przestępstwo z art. 207 Zadaj pytanie: FORUM W przypadku wzajemnego używania przemocy wobec współmałżonka, przez obojga z nich – sąd nie będzie kwalifikował ich zachowania jako znęcania. Wyjątkowo, sąd może uznać pojedyncze zachowanie za znęcanie się, jeśli zachowanie to przejawiało się znacznym okrucieństwem. Kolejnym warunkiem dla przyjęcia, iż dana aktywność bądź zaniechanie jest przejawem znęcania, jest intencja sprawcy. O znęcaniu można mówić jedynie w sytuacji, kiedy sprawca tego czynu działa umyślnie i z zamiarem bezpośrednim zadania bólu, poniżenia, itp. Paradoksalnie, bardzo często osoby znęcające się nad członkami swojej rodziny lub innymi osobami najbliższymi, bronią się przez zarzutami twierdząc, iż ich zachowanie wynikało z troski. Rodzic używający regularnie przemocy fizycznej wobec dziecka, tłumaczący swoje zachowanie próbami zmuszenia dziecka np. do lepszych postępów w nauce, sugerujący, iż bicie dziecka było wynikiem troski o jego edukację. Jak zaradzić przemocy Postępowanie przygotowawcze: Prowadzone jest przez policję bądź prokuraturę. Przestępstwo z art. 207 jest przestępstwem ściganym z urzędu – oznacza to, że w przypadku podejrzenia znęcania się, nawet w przypadku odmowy zeznań przez pokrzywdzonego bądź cofnięcia przez niego skargi, postępowanie dalej jest prowadzone. Psychologiczne mechanizmy przemocy w rodzinie W praktyce, każda współpraca osób pokrzywdzonych z policją czy prokuraturą będzie niezwykle istotna, z uwagi na charakter przestępstwa. Postępowanie przed sądem: Aby pokrzywdzony mógł brać aktywny udział w postępowaniu sądowym, powinien złożyć oświadczenie o wstąpieniu w charakterze oskarżyciela posiłkowego. Dzięki temu, będzie mógł zgłaszać wnioski dowodowe czy wnosić środki zaskarżenia. Postępowanie przed sądem kończy się wyrokiem uniewinniającym lub uznającym oskarżonego winnym znęcania się. Problem dowodów Postępowanie w sprawie znęcania się jest niezwykle trudne do przeprowadzenia od strony dowodowej. Bardzo często jedynym dowodem, jakim dysponują osoby pokrzywdzone są ich własne zeznania. Pamiętać jednak należy, że w postępowaniu karnym nie ma zamkniętego katalogu dowodów – w przypadku znęcania się należy więc wszelkie tego przejawy starać się dokumentować, poprzez nagrania kłótni, obdukcje lekarskie, zeznania sąsiadów, a nawet policjantów jeśli wcześniej w rodzinie dochodziło już do ich interwencji. W dobie nowoczesnych urządzeń elektronicznych można zebrać dowody również w przypadku znęcania psychicznego, które jest nieco trudniejsze do wykazania przed sądem, jeśli nie dysponujemy zeznaniami świadków. Pomocne w tym przypadku okażą się nagrania telefonem komórkowym. Znęcanie się jako forma przemocy w rodzinie Niebieska karta – pierwszy krok w walce z przemocą w rodzinie, pierwszy dowód istnienie przemocy Niebieska Karta to dokument, który najczęściej zakłada i wypełnia funkcjonariusz policji w przypadku zgłoszenia przemocy w rodzinie i interwencji. Taką kartę może jednak założyć nie tylko policja, lecz również ośrodki pomocy społecznej bądź gminne komisje do walki z problemami alkoholowymi. W Karcie zapisywane są wszystkie interwencje i czynności, podejmowane w związku z przejawami przemocy w rodzinie. Niebieska Karta nie jest podstawą wszczęcia postępowania karnego o znęcanie. Założenie Niebieskiej Karty danej rodzinie nie jest przejawem jej stygmatyzacji, jako rodziny patologicznej. Intencją inicjatywy Niebieskiej Karty, jest przede wszystkim regularny monitoring bezpieczeństwa członków rodziny zagrożonej przemocą. Niezwykle istotny jest fakt, iż Niebieska Karta może zostać wykorzystana w postępowaniu karnym przeciwko sprawcy znęcania, jako dowód. Niebieska karta - procedura Znaleźć w sobie odwagę Jednym z niebezpieczeństw, związanym ze znęcaniem się, jest tzw. wyuczona bezradność. Ofiary przemocy w rodzinie bardzo często wykształcają w sobie poczucie, że ich próby zapobieżenia przemocy domowej nic nie dadzą, że ich prośby o pomoc nie zostaną wysłuchane. Nie zauważają, że brak ich sprzeciwu wobec sprawcy przemocy tylko dodaje mu odwagi i zachęca do dalszego zadawania cierpienia. Dlatego tak istotnym jest, aby znaleźć w sobie odwagę i zgłosić problem znęcania, tak fizycznego jak i psychicznego, na policji czy w prokuraturze. Można też zgłosić się do gminnych ośrodków pomocy oraz instytucji, wspierających walkę z alkoholizmem. Kolejnym narzędziem walki ze znęcaniem jest nieoceniona pomoc prawna, której należy szukać u profesjonalistów. Na koniec warto wspomnieć o wstydzie, jaki może towarzyszyć ofiarom przemocy. Jest to zjawisko powszechne w mniejszych społecznościach, w których wszyscy się znają. Należy jednak stanowczo podkreślić, że spokój i bezpieczeństwo swoje i rodziny jest ogromną wartością, a pomoc znaleźć można nie tylko w najbliższym otoczeniu, lecz w każdej z wymienionych wyżej instytucji. Jak bronić się przed mobbingiem w pracy? XfAGKU.
  • 1ynss5a3fa.pages.dev/3
  • 1ynss5a3fa.pages.dev/2

    • jak wygrać sprawę o znęcanie